მე შენთვის ვწერდი ლამაზ სტრიქონებს,
ყველაფერს ლამაზს შენ გადარებდი,
გიკრეფდი ვარდებს და იის კონებს,
მეგონა შენს გულს გავახარებდი.

შავ მერცხალივით შორს გამიფრინდი,
უშენოდ დამრჩა კვლავ სიმარტოვე,
დღეს გადავაგდე კალამი ხრამში,
და პოეზია ცას მივატოვე.

მშვიდობით ჩემო ნაზო ქმნილებავ,
მშვიდბით ჩემო ოცნების თვალო,
მშვიდობით ჩემო ციცინათელავ,
ჩემს ოცნებებში გაზრდილო ქალო.

შენ სიყვარული არა გცოდნია,
და ერთგულება იცი მცირედი,
მე დაგარქმევდი ქალავ ცოდვიანს,
და უფრო მშვიდად დავიძინებდი.

მე შენზე ლექსით ვიტყოდი აუგს,
სიტყვებს ვაქცევდი ხმლებად, ტყვიებად,
რომ წესი იყოს ჩემს ლამაზ მთებში,
უმწეო ქალზე შურისძება.

დღე დღეს მიყვება წყებათა წყება,
როგორც ფოთლები ლამაზ ვერხვების,
სიცოცხლე შენზე ფიქრში გავლიე,
სიკვდილსაც შენზე ფიქრში შევხვდები.

გადავიჩრდილებ ტყეში                                                                                                                           სადმე მოვნახავ ჩეროს                                                                                                                                       წყაროს წყალს დავლევ პეშვით და                                                                                                                                                                                                                        კვლავ შენ გახსენებ ჩემო                                                                                                                                  ქარს გავიყოლებ მზიანს                                                                                                                                 ირმებს ავუბნევ გზა-კვალს                                                                                                                             ხეებს ვუამბობ კარგო და                                                                                                                                    ჩვენს სიყვარულის ამბავს                                                                                                                               დაქორწინდაო მითხრეს                                                                                                                                    შურთხმა დარეკა ზარი                                                                                                                                      თითქოს ყინულად ვიქეც და                                                                                                                           გულს დამეყარა დარდი                                                                                                                                 მე შენს ქორწილში მოვალ                                                                                                                                დაგლოცავ სხვებთან ერთად                                                                                                                         მაგრამ რა ვუყო თვალებს და                                                                                                                             ვერ დამალავენ სევდას                                                                                                                                      მოსწყდება თვალებს ცრემლი                                                                                                                       გულს სიყვარული არა                                                                                                                                      დღეიდან ცალად ვივლი და                                                                                                                            ეს წლებიც ასე გავა                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

როცა ქარი დაუბერავს მთაში,

გვირილები გაგეშლება თმაში;

შემოდგომა ააცეკვებს ფოთლებს,

გაზაფხული სილამაზეს მოგცემს...

არაგვის პირას აგავლებ, მთის მოგატარებ კალთებსა

ჯიხვის ყანწს შევათამაშებ, შენს სადიდებელს დალევსა

მზის ჩასვლას მთიდან იხილავ, სულს გაილაღებ ნამზედა

ჟრჟოლასა გგვრიდეს შეხება, გადაგაწვინო მკლავზედა

ჩანჩქერთან მოგეახლები, შხეფები გცემენ ტანზედა

ყვავილთა კონებს ჩაგიწნავ, გადაიშლება თმაზედა

სულის ლხენად დაგედები, მთვარეს ვასვენებ ბანზედა

შენს სიყვარულად ვიღვრები, ზედ რომ მედები ტანზედა

არაგვის პირას აგავლებ, მთის მოგატარებ კალთებსა, ჯიხვის ყანწს შევათამაშებ, შენს სადიდებელს დალევსა. მზის ჩასვლას მთიდან იხილავ, სულს გაილაღებ ნამზედა, ჟრჟოლასა გგვრიდეს შეხება, გადაგაწვინო მკლავზედა. ჩანჩქერთან მოგეახლები,

შხეფები გცემენ ტანზედა,

ყვავილთა კონებს ჩაგიწნავ,

გადაიშლება თმაზედა.

სულის ლხენად დაგედები,

მთვარეს ვასვენებ ბანზედა,

შენ სიყვარულად ვიღვრები,

ზედ რომ მედები ტანზედა.

ქალავ შეგხსნია გულის საკინძე, ვედრება ჩემი ღმერთმა ისმინა, ლამაზ მკერდიდან ამოგდის მთვარე, დალალებიდან მზემ შემომცინა. შუქად მოსულა არწივთა მხარე, ბედის ვარსკვლავი ბრწყინავს ჩემს წინა. მთის ობოლ ყვავილს წრფელი მაქვს ნება, სიტურფე ჩემი ღმერთმა ინება, ბედის გრძელ მანდილს წამავლებს მხრებზე, დედის თვალები მრჩება იმედად. შენეულ სურვილს როგორ ავყვე და მზე თუ არ იგრძნეს გულის სიმებმა? ქალავ, მზექალავ ოცნებას მალავ, ნატვრად მიიღე ჩემი სურვილი, ყვავილს ყვავილი მოგებნას თმებზე, გულმა ჩემდამი გიგრძნოს წყურვილი. მნათობდეს კვარად, ფუჭად არ წახდეს ჩამქრალ ბაგეთა გულის სურვილი. ნუ ასდევ მოყმევ მხოლოდ სურვილებს, ბედის ამბავი ცაზე სწერია, მთაზე ასული პირჯვარს გადვიწერ, ხატს შეეწიოს სანთლის ფერია, მარად სიკვდილი დასდევს სიცოცხლეს, შეუშრობელი მხოლოდ ცრემლია.

Darkenend Nocturn Slaughtercult - The Descent To The Last Circle (Live)